EPON (pasywna sieć optyczna Ethernet)
Pasywna sieć optyczna Ethernet to technologia PON oparta na Ethernecie. Przyjmuje strukturę punkt-wielopunkt i pasywną transmisję światłowodową, zapewniając wiele usług przez Ethernet. Technologia EPON jest standaryzowana przez grupę roboczą IEEE802.3 EFM. W czerwcu 2004 r. grupa robocza IEEE802.3EFM wydała standard EPON - IEEE802.3ah (połączony ze standardem IEEE802.3-2005 w 2005 r.).
W tym standardzie technologie Ethernet i PON są połączone, przy czym technologia PON jest używana na warstwie fizycznej, a protokół Ethernet jest używany na warstwie łącza danych, wykorzystując topologię PON do uzyskania dostępu Ethernet. Łączy zatem zalety technologii PON i Ethernet: niski koszt, wysoką przepustowość, silną skalowalność, zgodność z istniejącym Ethernetem, wygodne zarządzanie itp.
GPON (PON z obsługą gigabitów)
Technologia ta jest najnowszą generacją szerokopasmowego pasywnego optycznego zintegrowanego standardu dostępu opartego na standardzie ITU-TG.984.x, który ma wiele zalet, takich jak duża przepustowość, wysoka wydajność, duży obszar zasięgu i bogate interfejsy użytkownika. Jest uważana przez większość operatorów za idealną technologię do osiągnięcia szerokopasmowej i kompleksowej transformacji usług sieci dostępowych. GPON został po raz pierwszy zaproponowany przez organizację FSAN we wrześniu 2002 r. Na tej podstawie ITU-T zakończyło opracowywanie ITU-T G.984.1 i G.984.2 w marcu 2003 r. i znormalizowało G.984.3 w lutym i czerwcu 2004 r. W ten sposób ostatecznie utworzono rodzinę standardów GPON.
Technologia GPON wywodzi się ze standardu technologii ATMPON, który stopniowo kształtował się w 1995 r., a PON oznacza „Passive Optical Network” w języku angielskim. GPON (Gigabit Capable Passive Optical Network) został po raz pierwszy zaproponowany przez organizację FSAN we wrześniu 2002 r. Na tej podstawie ITU-T zakończyło opracowywanie ITU-T G.984.1 i G.984.2 w marcu 2003 r. i znormalizowało G.984.3 w lutym i czerwcu 2004 r. W ten sposób ostatecznie utworzono rodzinę standardów GPON. Podstawowa struktura urządzeń opartych na technologii GPON jest podobna do istniejącej PON, składającej się z OLT (Optical Line Terminal) w centrali, ONT/ONU (Optical Network Terminal lub Optical Network Unit) po stronie użytkownika, ODN (Optical Distribution Network) składającej się z włókna jednomodowego (włókna SM) i pasywnego rozdzielacza oraz systemu zarządzania siecią łączącego pierwsze dwa urządzenia.
Różnica między EPON i GPON
GPON wykorzystuje technologię multipleksowania z podziałem długości fali (WDM), aby umożliwić jednoczesne przesyłanie i pobieranie. Zazwyczaj do pobierania używana jest nośna optyczna 1490 nm, podczas gdy do przesyłania wybierana jest nośna optyczna 1310 nm. Jeśli konieczne jest przesłanie sygnałów TV, używana jest również nośna optyczna 1550 nm. Chociaż każdy ONU może osiągnąć prędkość pobierania 2,488 Gbit/s, GPON wykorzystuje również technologię wielodostępu z podziałem czasu (TDMA), aby przydzielić każdemu użytkownikowi określony przedział czasowy w sygnale okresowym.
Maksymalna prędkość pobierania XGPON wynosi do 10 Gbit/s, a prędkość wysyłania wynosi również 2,5 Gbit/s. Wykorzystuje również technologię WDM, a długości fal nośnych optycznych w górę i w dół wynoszą odpowiednio 1270 nm i 1577 nm.
Ze względu na zwiększoną szybkość transmisji, więcej ONU może być podzielonych zgodnie z tym samym formatem danych, z maksymalnym zasięgiem do 20 km. Chociaż XGPON nie został jeszcze szeroko przyjęty, zapewnia dobrą ścieżkę aktualizacji dla operatorów komunikacji optycznej.
EPON jest w pełni kompatybilny z innymi standardami Ethernet, więc nie ma potrzeby konwersji ani enkapsulacji po podłączeniu do sieci opartych na Ethernet, z maksymalnym ładunkiem 1518 bajtów. EPON nie wymaga metody dostępu CSMA/CD w niektórych wersjach Ethernet. Ponadto, ponieważ transmisja Ethernet jest główną metodą transmisji w sieciach lokalnych, nie ma potrzeby konwersji protokołu sieciowego podczas aktualizacji do sieci metropolitalnej.
Istnieje również wersja Ethernet 10 Gbit/s oznaczona jako 802.3av. Rzeczywista prędkość łącza wynosi 10,3125 Gbit/s. Głównym trybem jest szybkość łącza w górę i w dół 10 Gbit/s, przy czym niektóre używają łącza w dół 10 Gbit/s i łącza w górę 1 Gbit/s.
Wersja Gbit/s wykorzystuje różne długości fal optycznych na włóknie, z długością fali downstream 1575-1580nm i długością fali upstream 1260-1280nm. Dlatego system 10 Gbit/s i standardowy system 1 Gbit/s mogą być multipleksowane długością fali na tym samym włóknie.
Integracja Triple Play
Konwergencja trzech sieci oznacza, że w procesie ewolucji od sieci telekomunikacyjnej, sieci radiowej i telewizyjnej oraz Internetu do sieci komunikacji szerokopasmowej, sieci telewizji cyfrowej i Internetu nowej generacji, trzy sieci, poprzez transformację techniczną, mają tendencję do posiadania tych samych funkcji technicznych, tego samego zakresu działalności, połączeń sieciowych, współdzielenia zasobów i mogą dostarczać użytkownikom głos, dane, radio i telewizję oraz inne usługi. Potrójne połączenie nie oznacza fizycznej integracji trzech głównych sieci, ale odnosi się głównie do fuzji aplikacji biznesowych wysokiego poziomu.
Integracja trzech sieci jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach, takich jak inteligentny transport, ochrona środowiska, praca rządowa, bezpieczeństwo publiczne i bezpieczne domy. W przyszłości telefony komórkowe będą mogły oglądać telewizję i surfować po Internecie, telewizja będzie mogła wykonywać połączenia telefoniczne i surfować po Internecie, a komputery będą mogły również wykonywać połączenia telefoniczne i oglądać telewizję.
Integrację trzech sieci można analizować koncepcyjnie z różnych perspektyw i poziomów, obejmujących integrację technologii, integrację biznesu, integrację przemysłu, integrację terminali i integrację sieci.
Technologia szerokopasmowa
Głównym elementem technologii szerokopasmowej jest technologia komunikacji światłowodowej. Jednym z celów konwergencji sieci jest dostarczanie zunifikowanych usług za pośrednictwem sieci. Aby dostarczać zunifikowane usługi, konieczne jest posiadanie platformy sieciowej, która może obsługiwać transmisję różnych usług multimedialnych (media strumieniowe), takich jak audio i wideo.
Cechą charakterystyczną tych przedsiębiorstw jest wysoki popyt biznesowy, duża ilość danych i wysokie wymagania jakościowe usług, dlatego zazwyczaj wymagają one bardzo dużej przepustowości podczas transmisji. Ponadto, z perspektywy ekonomicznej, koszt nie powinien być zbyt wysoki. W ten sposób, wysokowydajna i zrównoważona technologia komunikacji światłowodowej stała się najlepszym wyborem dla mediów transmisyjnych. Rozwój technologii szerokopasmowej, zwłaszcza technologii komunikacji optycznej, zapewnia niezbędną przepustowość, jakość transmisji i niski koszt przesyłania różnych informacji biznesowych.
Jako technologia filarowa w dziedzinie współczesnej komunikacji, technologia komunikacji optycznej rozwija się w tempie 100-krotnego wzrostu co 10 lat. Transmisja światłowodowa o ogromnej pojemności jest idealną platformą transmisyjną dla „trzech sieci” i głównym nośnikiem fizycznym przyszłej autostrady informacyjnej. Technologia komunikacji światłowodowej o dużej pojemności jest szeroko stosowana w sieciach telekomunikacyjnych, sieciach komputerowych oraz sieciach nadawczych i telewizyjnych.
Czas publikacji: 12-12-2024