EPON (pasywna sieć optyczna Ethernet)
Pasywna sieć optyczna Ethernet to technologia PON oparta na sieci Ethernet. Przyjmuje strukturę punkt-wielopunkt i pasywną transmisję światłowodową, zapewniając wiele usług przez Ethernet. Technologia EPON jest standaryzowana przez grupę roboczą IEEE802.3 EFM. W czerwcu 2004 roku grupa robocza IEEE802.3EFM opublikowała standard EPON - IEEE802.3ah (połączony ze standardem IEEE802.3-2005 w 2005 roku).
W tym standardzie technologie Ethernet i PON są łączone, z technologią PON stosowaną w warstwie fizycznej i protokołem Ethernet używanym w warstwie łącza danych, wykorzystując topologię PON w celu uzyskania dostępu do sieci Ethernet. Dlatego łączy zalety technologii PON i technologii Ethernet: niski koszt, duża przepustowość, silna skalowalność, kompatybilność z istniejącą siecią Ethernet, wygodne zarządzanie itp.
GPON (PON z obsługą Gigabit)
Technologia ta stanowi najnowszą generację szerokopasmowego, pasywnego, zintegrowanego standardu dostępu optycznego opartego na ITU-TG.984. x, który ma wiele zalet, takich jak duża przepustowość, wysoka wydajność, duży zasięg i bogate interfejsy użytkownika. Przez większość operatorów uważana jest za idealną technologię umożliwiającą osiągnięcie szerokopasmowego dostępu do Internetu i kompleksową transformację usług sieci dostępowych. GPON został po raz pierwszy zaproponowany przez organizację FSAN we wrześniu 2002 r. Na tej podstawie ITU-T zakończył opracowywanie ITU-T G.984.1 i G.984.2 w marcu 2003 r., a standaryzację G.984.3 w lutym i czerwcu 2004 r. Zatem, ostatecznie powstała standardowa rodzina GPON.
Technologia GPON wywodzi się ze standardu technologicznego ATMPON, który powstawał stopniowo w 1995 roku, a PON oznacza w języku angielskim „Passive Optical Network”. GPON (Gigabit Capable Passive Optical Network) została po raz pierwszy zaproponowana przez organizację FSAN we wrześniu 2002 r. Na tej podstawie ITU-T zakończyła prace nad ITU-T G.984.1 i G.984.2 w marcu 2003 r. oraz ujednoliciła standard G.984.3 w Luty i czerwiec 2004. W ten sposób ostatecznie powstała standardowa rodzina GPON. Podstawowa struktura urządzeń opartych na technologii GPON jest podobna do istniejącej PON, składająca się z OLT (Terminal Linii Optycznej) w centrali, ONT/ONU (Terminal Sieci Optycznej lub Jednostka Sieci Optycznej) po stronie użytkownika, ODN (Sieć Dystrybucji Optycznej) ) złożony ze światłowodu jednomodowego (SM) i rozdzielacza pasywnego oraz systemu zarządzania siecią łączącą dwa pierwsze urządzenia.
Różnica między EPON i GPON
GPON wykorzystuje technologię multipleksowania z podziałem długości fali (WDM), aby umożliwić jednoczesne wysyłanie i pobieranie. Zwykle do pobierania używana jest nośna optyczna 1490 nm, a do wysyłania wybierana jest nośna optyczna 1310 nm. Jeśli zajdzie potrzeba przesyłania sygnałów telewizyjnych, zastosowany zostanie również nośnik optyczny 1550 nm. Chociaż każda jednostka ONU może osiągnąć prędkość pobierania 2,488 Gbit/s, GPON wykorzystuje również wielokrotny dostęp z podziałem czasu (TDMA) do przydzielania każdemu użytkownikowi określonego przedziału czasowego w sygnale okresowym.
Maksymalna prędkość pobierania XGPON wynosi do 10 Gb/s, a prędkość wysyłania również 2,5 Gb/s. Wykorzystuje również technologię WDM, a długości fal nośników optycznych „upstream” i „downstream” wynoszą odpowiednio 1270 nm i 1577 nm.
Dzięki zwiększonej szybkości transmisji można podzielić więcej jednostek ONU według tego samego formatu danych, przy maksymalnej odległości zasięgu do 20 km. Chociaż XGPON nie został jeszcze powszechnie przyjęty, zapewnia dobrą ścieżkę modernizacji dla operatorów komunikacji optycznej.
EPON jest w pełni kompatybilny z innymi standardami Ethernet, więc nie ma potrzeby konwersji ani enkapsulacji w przypadku połączenia z sieciami opartymi na Ethernet, o maksymalnej pojemności 1518 bajtów. EPON nie wymaga metody dostępu CSMA/CD w niektórych wersjach Ethernet. Ponadto, ponieważ transmisja Ethernet jest główną metodą transmisji w sieci lokalnej, nie ma potrzeby konwersji protokołu sieciowego podczas aktualizacji do sieci metropolitalnej.
Dostępna jest również wersja Ethernet 10 Gbit/s oznaczona jako 802.3av. Rzeczywista prędkość linii wynosi 10,3125 Gbit/s. Tryb główny to szybkość łącza w górę i w dół 10 Gb/s, przy czym niektóre wykorzystują łącze w dół 10 Gb/s i łącze w górę 1 Gb/s.
Wersja Gbit/s wykorzystuje różne długości fal optycznych w światłowodzie, długość fali pobieranej wynosi 1575–1580 nm, a długość fali pobieranej wynosi 1260–1280 nm. Dlatego system 10 Gbit/s i standardowy system 1 Gbit/s mogą być multipleksowane na długości fali w tym samym włóknie.
Integracja Triple Play
Konwergencja trzech sieci oznacza, że w procesie ewolucji od sieci telekomunikacyjnej, sieci radiowo-telewizyjnej oraz Internetu do szerokopasmowej sieci komunikacyjnej, sieci telewizji cyfrowej i Internetu nowej generacji, te trzy sieci, poprzez transformację techniczną, mają tendencję do posiadania te same funkcje techniczne, ten sam zakres działalności, wzajemne połączenia sieciowe, współdzielenie zasobów i może zapewniać użytkownikom usługi głosowe, dane, usługi radiowe i telewizyjne oraz inne usługi. Potrójna fuzja nie oznacza fizycznej integracji trzech głównych sieci, ale odnosi się głównie do fuzji aplikacji biznesowych wysokiego poziomu.
Integracja trzech sieci jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach, takich jak inteligentny transport, ochrona środowiska, prace rządowe, bezpieczeństwo publiczne i bezpieczne domy. W przyszłości telefony komórkowe będą mogły oglądać telewizję i surfować po Internecie, telewizor będzie mógł wykonywać połączenia telefoniczne i surfować po Internecie, a komputery będą mogły także wykonywać połączenia telefoniczne i oglądać telewizję.
Integrację trzech sieci można analizować koncepcyjnie z różnych perspektyw i poziomów, obejmujących integrację technologii, integrację biznesową, integrację branżową, integrację terminali i integrację sieci.
Technologia szerokopasmowa
Główną częścią technologii szerokopasmowej jest technologia komunikacji światłowodowej. Jednym z celów konwergencji sieci jest świadczenie ujednoliconych usług za pośrednictwem sieci. Aby świadczyć ujednolicone usługi, niezbędna jest platforma sieciowa obsługująca transmisję różnych usług multimedialnych (multimediów strumieniowych), takich jak audio i wideo.
Charakterystyką tych firm jest wysoki popyt biznesowy, duża ilość danych i wysokie wymagania dotyczące jakości usług, dlatego zazwyczaj wymagają one bardzo dużej przepustowości podczas transmisji. Ponadto z ekonomicznego punktu widzenia koszt nie powinien być zbyt wysoki. W ten sposób wysokowydajna i zrównoważona technologia komunikacji światłowodowej stała się najlepszym wyborem dla mediów transmisyjnych. Rozwój technologii szerokopasmowej, zwłaszcza technologii komunikacji optycznej, zapewnia niezbędną przepustowość, jakość transmisji i niski koszt przesyłania różnych informacji biznesowych.
Jako technologia filarowa współczesnej komunikacji, technologia komunikacji optycznej rozwija się w tempie 100-krotnym wzrostem co 10 lat. Transmisja światłowodowa o ogromnej przepustowości jest idealną platformą transmisyjną dla „trzech sieci” i głównym nośnikiem fizycznym przyszłej autostrady informacyjnej. Technologia komunikacji światłowodowej o dużej przepustowości jest szeroko stosowana w sieciach telekomunikacyjnych, sieciach komputerowych oraz sieciach nadawczych i telewizyjnych.
Czas publikacji: 12 grudnia 2024 r